Ένα μικρό… Αντίο!

Ξεκινήσαμε λίγο δύσκολα….

Με αρκετά κλάματα, πολλές αγκαλιές, αρκετό άγχος, αμέτρητα διστακτικά  χαμόγελα.

Στην αρχή παίζαμε ο καθένας μόνος του και δεν ενδιαφερόμασταν και πολύ για το παιχνίδι με τους άλλους. Θέλαμε να νιώσουμε πρώτα εμείς σίγουροι για τον εαυτό μας, τον καινούριο χώρο και τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν και έπειτα να ασχοληθούμε με τους φίλους μας.

 

Πέρασε ο καιρός, όμως, γρήγορα και όλες οι δυσκολίες φαινόντουσαν πολύ μακριά μας. Σχεδόν δεν τις θυμόμασταν!

Γίναμε μια ομάδα πολύ δυνατή, με πολλά ενδιαφέροντα και έντονες αναζητήσεις. Πλέον παίζουμε σαν μια ομάδα. Με την φαντασία μας να είναι το μόνο εργαλείο.

Ο ρόλος ο δικός μας (του ενήλικα) αλλάζει. Και κάπου εκεί έρχεται η ώρα να χαιρετηθούμε. Για καλό καλοκαίρι και όχι μόνο… τον Σεπτέμβρη θα είστε στην μεγάλη τάξη!

Θα μου λείψετε πολύ «πυγολαμπίδες» μου!