Χούλα Χούπ, το δικό μας παιδικό!

Αφού γνωρίσαμε όλα τα ζωάκια που υπάρχουν στην Πέππα, αποφασίσαμε πως είχε έρθει η ώρα να φτιάξουμε και το δικό μας παιδικό. Ξέραμε τι χρειαζόμαστε ακριβώς για να επιτύχουμε τον στόχο μας για αυτό και τα καταγράψαμε ώστε να αναπτύξουμε τον λόγο και την σκέψη μας.

Από τις απαντήσεις των παιδιών διαπιστώσαμε πως χρειαζόμαστε κάτι που να μοιάζει με σπίτι δηλαδή σκηνικά, ρούχα- κουστούμια, ένα όνομα για το παιδικό και ένα τραγούδι που να το χαρακτηρίζει.

Ξεκινήσαμε τις εργασίες μας από τα σκηνικά. Χρειαζόμασταν μια βοήθεια σε αυτό το κομμάτι από κάποιον ενήλικα που να ξέρει να ζωγραφίζει καλά…. Και βρήκαμε τον κατάλληλο άνθρωπο.

Ο μπαμπάς της Φοίβης που είναι ζωγράφος κατέφθασε στην τάξη μας για να μας σχεδιάσει τα σκηνικά. Εμείς αναλάβαμε να τα ζωγραφίσουμε και πραγματικά το διασκεδάσαμε πάρα πολύ. Είναι εκπληκτική η ενέργεια που δίνει συνήθως ένας άντρας- μπαμπάς μέσα στην τάξη. Τα παιδιά έχουν εντελώς διαφορετική στάση και συμπεριφορά.

Το επόμενο βήμα ήταν να φτιάξουμε τα κουστούμια μας αφού πρώτα αποφασίσαμε τι ζώο θα είναι ο καθένας από εμάς. Κατασκευάσαμε τα κουστούμια μας ανάλογα με το χρώμα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ζώου που επιλέξαμε. Έτσι χρειάστηκε να ανακαλέσουμε στην μνήμη μας πως μοιάζει το κάθε ζώο και τι χρώμα έχει ώστε να χρησιμοποιήσουμε τα κατάλληλα υλικά. Μέσα από αυτή την διαδικασία αναπτύξαμε και τους λεπτούς χειρισμούς, χρησιμοποιήσαμε το ψαλίδι με όποιον τρόπο μπορούσαμε και την κόλλα.

Και τι θα γίνει με το όνομα του παιδικού;

Χρειαζόμασταν ένα όνομα διαφορετικό…

Τα παιδιά έκαναν τις προτάσεις τους και ανέπτυξαν την φαντασία και τον λόγο τους.

…και καταλήξαμε στο καλύτερο όνομα.

Το παιδικό μας θα το λένε Χούλα Χούπ!

Τώρα το μόνο που μας είχε απομείνει ήταν το τραγούδι-  soundtrack του παιδικού μας.

Δυσκολευτήκαμε λιγάκι… αλλά ο Γιώργος τελικά είχε μια καταπληκτική έμπνευση…

«Χούλα Χούπ, Χούλα Χούπ  ένα- δύο –τρία

Χούλα Χούπ, Χούλα Χούπ  τραλαλι  λαλία!»

Και το τραγούδι μας ήταν έτοιμο για ηχογράφηση.

Είναι εντυπωσιακό πραγματικά πως ένα παιδί μόλις τριών ετών μπορεί να δημιουργήσει ένα στιχάκι με ομοιοκαταληξία. Εγώ απλώς σε τέτοιες περιπτώσεις θαυμάζω την ευστροφία και την δημιουργικότητα όλων των παιδιών που το καθένα με τον δικό του τρόπο μας εντυπωσιάζει καθημερινά.