Ήμαστε μόλις δυόμισι χρονών και όπως τα περισσότερα παιδιά της
ηλικίας μας δεν συμπαθούμε και πολύ τους γιατρούς. Πως μπορούμε να νιώσουμε πιο
άνετα με τους γιατρούς; Μα φυσικά αν τους συνδέσουμε με το παιχνίδι!
Αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε και εμείς ενόψει της επίσκεψης ενός
παιδο-οδοντιάτρου στην τάξη μας. Πρώτα από όλα διαβάσαμε την ιστορία «Αχ το
δοντάκι μου!» και γνωρίσαμε τι συμβαίνει στο στόμα μας όταν τρώμε πολλά γλυκά. Μετά
από έντονη παρότρυνση των παιδιών αποφασίσαμε να την παίξουμε και θεατρικά. Μοιράσαμε
ρόλους, κάποιοι γίναμε τα μικρόβια και κάποιοι οι οδοντόβουρτσες, συνθέσαμε και
ένα πολύ ωραίο στόμα με δόντια χρησιμοποιώντας μαξιλάρια. Και το θεατρικό παιχνίδι
άρχισε… Μετά από ένα πολύ «γλυκό» γεύμα τα μικρόβια άρχισαν να κάνουν πάρτι στα
δόντια και όταν πια είχαν εγκατασταθεί για τα καλά πάνω σε αυτά ήρθε η σειρά των οδοντόβουρτσων για να τα
απομακρύνουν από εκεί. Με ποιον τρόπο; Με τον καλύτερο… γαργαλώντας τα.
Το παιχνίδι μας όμως δεν σταμάτησε εκεί…
Στην συνέχεια φτιάξαμε αλμυρό ζυμάρι. Μετρήσαμε ποσότητες,
συνεργαστήκαμε και παρατηρήσαμε πως αλλάζει η ύλη.
Όταν το ζυμάρι μας ήταν έτοιμο
το χρησιμοποιήσαμε για να δημιουργήσουμε ¨δόντια¨. Πάνω σε αυτά τα δόντια πήγαν
κάποια πονηρά μικρόβια από χαρτί γκοφρέ και τα μόλυναν.Όμως, δεν τα αφήσαμε έτσι.. ...χρησιμοποιήσαμε τις δυνατές οδοντόβουρτσες για να τα απομακρύνουμε. Αναπτύξαμε τους λεπτούς χειρισμούς και τον συντονισμό χεριού ματιού.
Τα δόντια ήταν πλέον
καθαρά! Και εμείς πάρα πολύ χαρούμενοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου